görsel | metin

Letizia Battaglia
1935’te İtalya, Palermo’da doğdu / İtalya, Palermo’da yaşıyor

Jens Hoffmann (JH): Mafya cinayetlerine ait suç mahallerinin fotoğraflarını çekmeye tam olarak ne zaman başladınız? Sizi buna sevk eden belirli bir olay olmuş muydu?

Letizia Battaglia (LB): Fotoğrafçılık yapmaya 1972’de, Milano’da yaşadığım sırada başladım. Genellikle bazı gazete ve ajanslar için serbest çalışıyordum. 1975’te Palermo’da çıkan günlük gazete L’ORA’da tam zamanlı çalışma teklifi aldım, Sicilya’ya geri dönmeye can atıyor olduğum için bu bana çok iyi geldi. O zamanlar nazik ama kararlı, naif ve tatlı bir sarışındım. İtalya’da bir gazetede fotoğrafçı olarak çalışan ilk kadındım ve Palermo’daki işimin kolay olmayacağını hemen anladım. Önceleri kimse, polis de halk da, L’ORA için çalışıyor olduğuma inanmıyordu ve işin altından tıpkı bir erkek gibi kalkabileceğime herkesi ikna etmek için epey sıkı çalışmam gerekti. O sıralar mafya ve devlet arasındaki savaşta hakimler, polisler, muhabirler, siyasetçiler ve başka kurum temsilcileri hedef haline gelmeye başlamıştı. Aylar boyunca sabahtan akşama acı ve öfke içinde şehirde koşturup durdum ve her şeyi görüntüledim: Öldürülen insanlar, yaralanan ve tutuklanan hakimler, yoksul ve varlıklı insanlardavalar. Bir başka adam tarafından öldürülmüş bir adamın fotoğrafını ilk çektiğim zamanı hatırlıyorum; ellerim titremişti ve fotoğraflar bulanık çıktı. Bu tarz fotoğraflar çektiğim süre boyunca böyle oldu. Ellerim titriyordu ve fotoğraflar çoğu zaman cidden kötüydü. şiddeti, insafsızlığı ve yozlaşmayı kabullenemiyordum. Mafyayı reddediyor ve ondan tiksiniyordum. İşim sayesinde yaklaşımım tümden değişti, bütün hayatım değişti. Tüm olanaklarımı, bir fotoğrafçı olarak tüm yeteneğimi ve bütün hayatımı mafyanın foyasını ortaya çıkarmak ve yozlaşmayı gözler önüne sermek için kullandım. Sonrasında mafyaya karşı savaşmak üzere siyasete atılıp belediye meclisine seçildim.

JH: Mafyanın Sicilya’daki günlük hayata etkisini anlamak dışarıdan biri için güç.

LB: Mafyanın Sicilya’da hala çok güçlü bir etkisi var. Her yerdeler, siyasetçilerle, büyük şirketlerle bağlantıları var, güç ve para neredeyse oradalar. Durum bazı açılardan iyileşmiş olsa da, hala epey umutsuz haldeyiz. Savaş daha bitmedi.

JH: Bu fotoğrafları çekerken asıl amacınız neydi? Sanat bağlamında görülmelerini mi, tarihsel belge olmalarını mı istediniz, yoksa her ikisi de mi?

LB: Başlangıçta tek istediğim, ekonomik bağımsızlığa kavuşmamı sağlayan ve bana şehrimde olanları belgeleme işini veren L’ORA gazetesine karşı görevimi yerine getirmekti. Sanat veya müzeler hakkında bir fikrim yoktu. şimdi sanat dünyasında kabul görmüş olmam, hayatlarımızı kontrol eden mafya sorununa dikkat çekmeyi sürdürmemi sağlıyor bence.